تو در میان
چیزهای تلخ
یک حبه قندی
می شنید و نظاره می کرد
یک ترک این حرف را می زد
او بود یک مرندی
غم بهمن آورده است در کوهستان قلبم
تعفن از سرما ندارد بوی گندی
اگر ستاره می چید دستانم از تو
تو برایم بودی آبنباتی یه کندی
انگلیش تکلم می کنم واژه ها را
آب داده ام دسته گل را به بندی
از هیزم من آتشی گرم نمی شود
کباب نمی کنم سیب زمینی پشندی
ندارم گوش شنوا برای پرت وپلاها
نصیحت
موعظه
تحت هر لوایی
چه پندی؟
خوشحال بشوم برای تلخ ها و شیرین ها
حالم خوش نیست
ندارم حال جنگی
جنگ و صلح من با دیگری نیست
نداردروزگار دیابتی ها حال ملنگی
منش و مرام خوبی داره
اما نه
وقتی
تحت فشار و استرسه
میگه مزه ی شیرین ادما رو
دوست داره
اما روزگار براش
ملسه
برف بارید بر لبان من
لبم شوق نداشت
قلبم مالامال بود از غم
برای باریدن برف
شوق نداشت
جای خالی
نداشتم برای سکوت
راه می رفتم و تن سرد درخت
جان نداشت
نفرینها می بافتم از تارو پود
مسحور نفرت بودم و
عشق جا نداشت
این اولین دلمردگی من می بود
از اشتغال به حسادت
دلم جا نداشت
به منصه رسیده بود نیرویی در من
برای انتصاب بیخیالی
نا نداشت
من بودم و آن خیابان زیبا
این بار از سنگینی و ماتم
راه نداشت