پسر تیرماه که در مرداد نیست

مغازه ی کوچک رویا فروشی داشت .

در انتهای کوچه ای بن بست 

دیگری ، اتوبان چهار بانده ی رویا را 

من در خیابان یک طرفه ای بودم که سمت خودم معلوم نبود 

می دانستم که گردش به چپ ممنوع است 

سبقت ممنوع است 

ولی من ،ماشین نبودم . 

اما موتورم از کار افتاده بود 

چرخ هایم پنچر شده بود .

در آن کوچه ی بن بست ،من بودم که رویا می فروختم . 

رویایی که خریداری نداشت .

بضاعتی برای آن نمانده بود .

از آن کوچه بیرون اگر می آمدم 

آمدم 

در یک مال ، رویای دست چند و با کیفیت ارزان را گران می فروختم .

جای گران ، قیمتش هم گران است .

من رویافروش گران فروش ، استادم که بود؟

کشیشهای بهشت فروش !

بهشت ،مکان بود 

نیایم مکان می فروخت .

من چیز دیگری را می فروشم که انحصارش فقط با من است .

بهشت مکان نبود 

زمان نبود 

نه ،

بهشت هم مکان دارد 

هم زمان دارد 

هم چیزهای دیگر !

مثلا اگر من در مکان دیگری بودم ، کلماتم را می فروختم و

با پولش می توانستم به ترکیه ، انتالیا و جاهای خنک تری در این تابستان بروم 

ای مانا 

ببین ،به خودت هم رویا فروختی .

خرید خوبی بود ، برایش متشکرم