لبخند خودتی رو لب درخت

از گفتنش نمی دارم عار 

صفحه گذاشتن که نداره  کار 

خاطرم  آزرد  نیستش دیگه   یار 

پونه بشی تو ،منم میشم مار 

شعله ی اتیش ،قلب پردردم 

هیزم حرفات ، شعله داد به نار 

لبخند خودتی رو لب درخت 

آواز قشنگ از دهن سار 

گلایه کنم از دست خودت 

تا سنگینی هاش بشه بهم بار 

صدای خودت از حنجره ی من 

با اون نگاهت بزن تو تار 

دوتار و‌سه تار 

تار موهاتو به چیا میدم 

تارت کم بشه ،میزنم من زار ؟!

دنبالش نیستم من ، دنبال جنجال 

رفیق خودش ، جار و یه جار 

نوزدهم شهریور ۴۰۳